Skip to main content

'মৃত্যুৱেই শেষ নহয়' । An Assamese Poem Inu Etc

Image
By
'মৃত্যুৱেই শেষ নহয়'
'Death Is Not The End
-------------------------------
✍ Inu Etc
-------------------------------
মৃত্যুৱেই শেষ নহয়
সেয়ে মই জীয়াই আছো
বস্তিৰ ল'ৰাবোৰৰ মাজত
সিঁহতৰ মৰমৰ মায়াজালত।

সিঁহতে 'ডাস্টবিন'ত খোৱাবস্তু বিচাৰিছিল
অৱশ্যে পাইছিল
আধাখোৱা 'কেক'বোৰ
গেলাপঁচা বস্তুবোৰ,

সিঁহতে খাইছিল
সেয়াই খাইছিল
মৌন ওঠত হাঁহি বিৰিঙিছিল।

এতিয়া 'ডাস্টবিন'ত খোৱাবস্তু নিবিচাৰে
মোৰ পৰা বিচাৰে-
মৰম,ভালপোৱা
মই কৃপনতা নকৰো।

কাৰণ,মই জীয়াই আছো
সিঁহতৰ মৰমৰ মায়াজালত,
মৃত্যুৱেই শেষ নহয়
সেয়ে মই জীয়াই আছো
সিঁহতৰ মাজত।।
-------------------------------
নোবেল বিজয়ী প্ৰখ্যাত গায়ক,
সাহিত্যিক বব ডিল্যানলৈ।
-------------------------------
Labels:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

আকৌ চকুলো। An Assamese Sad Romantic Poem by Inu Etc

By
আজি কবিতা লিখা নাই। বুকুৰ ভিতৰত উমি উমি জ্বলি থকা যন্ত্ৰনাৰ জুইকুৰা নিয়ন্ত্ৰন কৰিবলৈ মাথোঁ চকুলোৰ প্ৰলেপ দিছোঁ। জানা, বৰ কষ্ট হৈছে মোৰ তোমাৰ চকুলোবোৰ দেখি যদিও, মচি দিয়াৰো অধিকাৰ মোৰ নাই! মোৰ নিজৰ যন্ত্ৰনাবোৰ অলপ হলেও নিয়ন্ত্ৰন কৰিব পাৰো। কিন্তু তোমাৰ কষ্টত মোৰ নৈ হৈ বৈ যোৱা চকুলো মই বাধা দি ৰাখিব নোৱাৰো। কিয়? কিয় ইমান ভাল পাওঁ তোমাক নাইবা, তুমি মোক কিয় ইমান ভালপোৱা? মোৰ বাবেইতো তোমাৰ কষ্ট আৰু তোমাৰ কষ্ট বাবেইতো- মোৰ চকুলো। আৰু নিলিখো অলপ কান্দি লওঁ ! © Inu Etc Like this post?  Don’t forget to share it with your friends!
Post a Comment
Read more

অন্তহীন অপেক্ষা। An Assamese romantic poem by Inu Etc

By
অন্তহীন অপেক্ষা তোমাৰ বাবে থাকিব খোলা মোৰ হৃদয়ৰ খিৰিকি, অসীম অনন্ত কাললৈ বাট চাম তুমি আহিবা বুলি।। ৰৈ আছিলো মই সীমাহীন আশাৰে তোমালৈ........।। অন্তহীন অপেক্ষা ৰে জন্মৰ পৰা জন্মান্তৰলৈ।। তথাপিও নাহিলা তুমি মোৰ উমাল বুকুলৈ হেজাৰ আশাৰে আছিলো ৰৈ; তোমাৰ বাবে নিৰবে কান্দিছো মূল্যহীন চকুলোৰে।।।
Post a Comment
Read more

কল্পনা। An Assamese Romantic,Thriller Story by Inu Etc

By
              চাৰিওফালে অন্ধকাৰ আৰু অন্ধকাৰ। এই অন্ধকাৰ ফালি দুডাল সৰলৰেখাৰ ওপৰেৰে আগুৱাই গৈছে নিশাৰ 'ট্ৰেইন'খন। ঘৰত মোৰ বিয়াৰ কথা বাৰ্তা চলি আছে। সেয়ে ঘৰ মানে গুৱাহাটীলৈ গৈ আছোঁ। কলকাতাৰ পৰা ট্ৰেইনত উঠিছো। মোৰ কোঠাটোত থকা মানুহকেইজনৰ লগত আড্ডা মাৰি ভালদৰেই সময়বোৰ পাৰ কৰিলো। কিন্তু সকলোবোৰ এটা এটাকৈ নামি যোৱাত মই বৰ অকলশৰীয়া হৈ পৰিলো। নিশাৰ অন্ধকাৰে মোক গ্ৰাহ কৰি পেলালে।                  মই নামিম একেবাৰে শেষ ষ্টেশনত।সেয়ে ভাৱিলো এঘুমটি মাৰি লওঁ। কিয়নো শেষ ৰাতিহে মই মোৰ গন্তব্য স্থান পাম। নিদ্ৰাদেৱীৰ কোলাত অলপ সময় শুইছিলোহে, হঠাৎ জোৰকৈ দিয়া জোকাৰণি এটাৰে ট্ৰেইনখন ৰৈ গ'ল। কিবা এটা বুজি পোৱাৰ আগতেই দেখা পালোঁ এজনী ছোৱালী ট্ৰেইনখনলৈ উঠি আহিল। এন্ধাৰ বাবে ছোৱালীজনীক ভালকৈ দেখা নাপালো। ট্ৰেইনখন আকৌ চলিবলৈ ধৰিলে। মই আকৌ ভয়েই খাইছিলো। ডকাইতৰ দলেই ট্ৰেইনখন ৰখালে কিজানি! এই ঠাইখনত প্ৰায়ে বোলে ডকাইতে ট্ৰেইন ৰখাই ট্ৰেইনৰ মানুহক হাৰাশাস্তি কৰে।              যিয়েই নহওক ট্ৰেইন খন আকৌ চলিব ধৰাত ময়ো যেন বাচি গলো ভাৱেৰে স্বস্তিৰ নিশাহ এটা এৰি দিলো। এইবোৰ ভাৱি থাকোতেই কাষতে বহা ছোৱাল
5 comments
Read more